BESSASTAÐABÓNDINN

vv    

Þegar Bandaríski herinn kom til Íslands 1941 var hér allt morandi í lús.

Með samstilltu átaki hers og heilbrigðisyfirvalda var lúsinni útrýmt á nokkrum mánuðum.

Ekki virðist árangur þessa útrýmingarátaks hafa komist inn í skýrslur í Pentagon því þegar herinn kom aftur 1951 var gefin út skipun, þess efnis að landhermenn skyldu burstaklipptir tvisvar í mánuði, flughermenn klipptir mánaðarlega og sjóliðar snoðaðir.  Í varnarsamningnum var ákvæði þess efnis að ekki skyldi flytja ónauðsynlegt vinnuafl til landsins. Þetta var heljar mikið verkefni og ekki fyrir alla að ráða við. Einhver benti á Grím rakara á Ísafirði hann var nú vanur að fást við fulla sjómenn og svoleiðis lið.

Grímur flutti því suður og byrjaði að klippa heilan her ásamt lærlingum sínum.

Við fyrstu útborgun skildi Grímur ekkert í því hvað var mikið af aurum í umslaginu, þegar að var gáð kom í ljós að samkeppniseftirlitið bandaríska bannaði undirboð og Grími var því greitt samkvæmt meðaltaxta rakara á austurströnd Bandaríkjanna. Klippa heilan her í uppmælingu þýddi eiginlega sexfalt kaup. Af því Grímur kunni að fara með peninga datt honum í hug að senda Óla son sinn til útlanda í skóla, aurarnir komu jú frá útlöndum.

Þegar Óli kom svo til baka var hann orðinn hálfgert goðmenni. Eftir viðkomu í nokkrum stjórnmálaflokkum endaði hann svo á Bessastöðum. Nú erum við  komin í hálfgerð vandræði með Davíð og eina leiðin til að losna við hann úr Seðlabankanum er að bjóða honum Bessastaði. Sumir hafa sagt að Davíð kunni ekki nóg í hagfræði, en hann benti sjálfur á í þingræðu að það væri erfitt að lifa af á lágum launum það hefði hann reynt sjálfur. Svo er sagt að hann kunni ekkert í hagfræði, það er ekki rétt. Eftir grunnnám hjá mömmu sinni fór hann í framhaldsnám hjá honum Óskari í Sunnubúðinni og svo hjá Svavari Gests. Komust báðir þessir menn í ágætar álnir þó ekki væru þeir langskólagengnir.