Keflavík 1962 VIII

x 

 

 Skipið standaði í brjáluðu veðri á versta stað yst í Önundarfirði og var öllum bjargað af togaranum Ingólfi Arnarsyni. Þegar þeir koma suður frétta þeir að sá sem ekki fór með hafi dottið á svelli á bryggjunni og látist af höfuðáverka. Við fórum beint um borð eftir ballið, þar voru Halli og Villi eitthvað skrýtnir á svipinn. Halli spurði hvort Garðar hefði verið á ballinu, nei en hann talaði víst við dyravörðinn sagði Óli, þá fór Villi að hlæja og sagði að það hefði verið Halli sem talaði við dyravörðinn, en þetta er allt í lagi Garðar var hérna og sagði að spáin væri svo leiðinleg að það borgaði sig ekki að róa.

 Þegar við vorum á leið til lands 3. maí, fór veður versnandi,  stýrimaðurinn stoppaði vegna þess að fiskkassi aftan við lúguna hafði brotnað og fiskurinn var kominn út um allt. Við gerðum við þetta og héldum svo áfram heim. Þegar við komum inn heyrðum við það að það væri týndur bátur úr Njarðvík.  Við löndunina var ég uppi á bílpallinum og sá um trogið sem tók hálft tonn, vegna þess að báturinn valt við brggjuna þá rann ég til á slorhálum pallinum um leið og ég kallaði slaka, lenti trogið ofan á öðrum fætinum og varð hann þar með ónothæfur. Ásmundur útgerðarmaður var þarna og sagði vörubílstjóranum að fara með mig til læknis, læknirinn átti heima við Vatnsnesveg þar sem hann var með lækningastofu fyrir sjómenn í vaskahúsinu, gengið var inn í það beint af götunni. Læknirinn vildi Röntgenmynda hnéð morgunin eftir, þannig að sofið var í landi þessa nótt. Við áttum innhlaup í verbúð þarna á Vatnsnesinu,  Þar mætti mér óhugnanleg sjón morgunin eftir, stefnið á bátnum sem hafði týnst, stóð upp úr sjónum nokkra metra frá landi menn á v.b. Baldri frá Dalvík voru að reyna að koma á það böndum. Þarna fórust bræður úr Njarðvík og frændi þeirra.  Eftir myndatökuna sagði læknirinn mér að fara heim og hvíla fótinn í nokkra daga.  Eftir nokkra daga hringdi svo Garðar og sagði að nú hlyti þetta að vera orðið gott. Og ég hélt aftur suður með sjó til róðra.  Nú var farið að draga úr afla svona hálft tonn í trossuna og veður góð þannig að við vorum iðulega komnir inn kl. fimm á daginn og búnir að borða kl. hálf átta eins og bankastjórar. Þann tíunda maí drógum við allar trossurnar en lögðum enga. Daginn eftir skárum við af og fórum með veiðarfærin í geymslu upp í heiði í skemmu þar sem nú er bílapartasala við veginn í flugstöðina,  svo þrifum við bátinn.