Keflavík 1962 V

x 

 

 Þá fór nú að síga í Halla kokk heilinn í honum hefir sennilega farið í lága drifið því hann skynjaði að við Gylfi værum kunnugir.

Þá fór málið að skýrast, togaramennirnir höfðu brugðið sér á ball í Þórskaffi og boðið stelpunum með til sjós, nú voru þær orðnar leiðar og vildu komast heim. Þar sem þeir voru tímabundnir og leiðin til Reykjavíkur var löng fannst þeim upplagt að koma þeim á okkur. Villi var svona maður sem sat bara og hugsaði sitt, skyndilega segir hann: Þið eigið bara að fara með stelpurnar upp á rútustöð. Þar með var sá vandi leystur.  Helgina eftir þetta fékk ég far með Sandgerðingunum til Reykjavíkur á leiðinni fóru þeir að segja frá skáldum sem voru á Ingólfi Arnarsyni, þetta voru Magnús Stephensen og Bjarni Veturliðason. Einhventíma lenti Hreiðar svarti í vandræðum við forhlerann. Þá kvað Magnús:

 

Sukk er margt í sjóferðum

Sverfur skart að honum

Hreiðar svarti á hleranum

Hangir á kartnöglonum

 

Lestarmaðurinn á Ingólfi hét Einar Mýrkjartansson Magnúsi þótti hann svolítið kúnstugur og kvað umhann:

 

Fríður í vöngum feikna snar

Fjarri röngum línum

Einar löngum lestarnar

Labbar í öngum sínum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bjarni Veturliða sagði að þetta væri gamaldags hjá Magnúsi og kvað:

 

Langt úti á Faxaflóa er togari á beit

Þorskur stingur hausnum upp úr sjónum og spyr

Hvað er klukkan

Skipstjórinn stendur í brúnni

Tekur í nefið og svarar

Allt í lagi góði

Það er glas

 

Af þessari upptalningu mætti halda að við hefðum verið á leiðinni á einhverja kvæðamannaráðstefnu.