Keflavík 1962 I

 

 

Àrið 1939 var smíðaður í Svíþjóð 76 tonna eikarbátur. Bátur þessi var knúinn 150 hestafla Bolinder vél. Haustið 1945 var báturinn skráður í Keflavík, þá nýkominn til landsins. Dux hét hann fyrstu árin, en við eigandaskipti var hann skírður Svanur og fékk einkennisstafina KE 6. Ì mars árið 1953 strandaði Svanurinn á Garðskagaflös, áhöfnin bjargaðist. Flakið var flutt í dráttarbrautina í Keflavík. Þar var smíðaður nýr bolur, minni en sá gamli. Við endurskráningu í desember 1954 mældist báturinn 56 tonn, hafði styttst aðeins þarna á skurðarborðinu í Dráttarbrautinni. 1959 var svo skipt um vél og sett niður 240 hestafla Wickman.

 

Sá er hér segir frá réð sig á þennan lífsreynda bát í byrjun mars árið 1962. Ráðninguna bar að með þeim hætti að farið var á skrifstofu L.Ì.Ù. í Hafnarhvoli eftir hádegi á þriðudegi ig spurt um pláss. Var mér vísað inn á skrifsstofu þar sem ungur maður var. Hann spurði "ertu vanur", "hvaða skip?" Þormóður Goði og Víkingur var svarið. Þú átt að mæta kl. tíu í Olíusamlagið í Keflavík þar verður Àsmundur Friðriksson. Þú segir honum að þú sért að fara á Svaninn. Svo fór ég heim að tína saman sjógallann og athuga hvða þyrfti að kaupa. Mig vantaði bara sjóhatt sem ég keypti hjá Ellingssen fyrir 150 krónur. Þegar ég svo mætti á tilsettum tíma í Olíusamlagið var enginn Àsmundur þar. Aftur á móti var þar maður sem hét Albert, hann sagði mér að bíða, Àsmundur kæmi. Albert þessi sat í einskonar afgreiðslu þar sem var talstöð og sími. Stöðugt rennerí var þarna, sumir að fá afgreidda olíu sem var sjálfrennandi úr geymum uppi á bakkanum, rennslismælarnir voru þarna niðri og voru leiðslur niðrá bryggju. Aðrir áttu önnur erindi, veiðarfæri, peningar, kostur, meiri mannskap. Þessi Albert var ýmist í talstöðinni eða símanum og virtist halda um ýmsa þræði í þessari stóru verstöð.