Grænland 1960 VIII

x 

 

 Veiðin var lítil, þetta var svona eins og tóm sýnishorn, m. a.s. ein grásleppa og selkópur. Karlarnir héldu áfram í veiðarfærunum, ég einn í aðgerðinni og var að byrja að vaska niður þegar stýrimaðurinn kallaði hífa. Siggi stóri hljóp afturá og sló úr blökkinni. Um leið og smellurinn heyrðist byrjaði Eymar að hífa og kallaði til mín; "passaðu þig á vírunum strákur, þau eru svolítið harðhent þessi rafmagnsspil". Það var nú hægara sagt en gert því dekkið í pontinu var klætt rústfríum stálplötum sem voru flughálar af fiskinum. Fram að þessu hafði ég aldrei almennilega skilið almennilega máltækið "eins og belja á svelli". Nú skildi ég máltækið mjög vel, munurinn á mér og beljunum var bara sá að ég var með brakandi og göddótta stálvíra á bæði borð, en beljurnar voru bara á svellinu. Þegar pokamaðurinn var að leysa frá, heyrðist úr brúnni; "taka það innfyrir", "gils á fótreipi, innfyrir með hlerana", heyrðist í bátsmanninum sem stóð á spilgrindinni með vinstri hendina á hraðastýringunni sem hann sleppti aldrei þegar spilið var í notkun. Afgangurinn af trollinu var kominn innfyrir eftir nokkrar mínútur. Binda upp mannskapurinn raðaði sér upp, liðaðist aftur lunninguna eins og catterpillargul margfætla og batt trollið upp með þartilgerðum böndum sem voru með splæstu auga á öðrum endanum, þannig var um hnúta búið að leysa mátti trollið niður á örskotsstund þegar þörf yrði á. Þegar ég hafði rakið í nokkrar nálar kom Eymar frammá og sagði mér að tala við yfirkokkin, sá hét Arnþór og kunni ýmislegt í kokkaríi. Með honum í eldhúsinu var Rafn sonur Magnúsar sem átti merina, ef karlarnir kvörtuðu útaf kaffinu, setti hann nokkra dopa af sósulit í könnuna og allir urðu ánægðir.