Reykjavík 1957 XIII

x 

 

 Næst þegar slitnaði sendi Bergur hann og Huga Hraunfjörð á staðinn, þeir lentu í einhverjum vandræðum og voru langt fram á kvöld að koma draslinu saman. Með þessu skipti Eyjólfur sér ekki meira af þessu. Verkstæðið okkar var í hálfri 400 frermetra skemmu í hinum endanum var rafmagnsverksæði sem Sigurður Þorvaldsson rafvirkjameistari stjórnaði. Vegna þess hvað ég var, lítill, mjór og liðugur fengu rafvirkjarnir mig stundum lánaðan ef þurfti að leggja rafmagn í þröngum rýmum.  Fékk ég þá kapalenda gegnum eitthvað gat, dróg hann til mín og stakk síðan út um annað gat sem lýst var gegnum með vasaljósi. Ferma átti dóttur Gvendar vorið 58. Karlinn þekkti konu sem vann í Civil Club og hún ætlaði að redda niðursoðnum ávöxtum sem ekki fengust í Íslenskum verslunum á þessum árum. Þegar við höfðun sótt ávextina fórum við með þá niður á verkstæði og földum í reykröri, svo morgunin eftir bað Gvendur mann sem vann í Stapafelli um að hringja í Berg og kvarta yfir ofninum í kaffiskúrnum þar uppfrá. Seinna um daginn bað Bergur okkur um að fara í Stapafell og gera við ofninn. Gvendur tók viðgerðan ofn ásamt reykrörinu með ávaxtafyllingunni og setti á pallinn á bílnum. Hjá Bergi fengum við verkbeiðni og pappír þess efnis að við mættum fara á bílnum út fyrir flugvallarsvæðið.  Á leiðinni í Stapafell var hlið og tollvörður í skúr Gvendur stoppaði við skúrinn og sagði tollverðinum að við værum komnir til að athuga ofninn í skúrnum. Karlinn opnaði ofninn og stakk skörungnum inn og krakaði í eldinn. Tollarinn þakkaði fyrir og við héldum áfram í Stapafell og fengum okkur kaffi og skiptum um ofn í kaffiskúrnum. Í bakaleiðinni fórum við heim til Gvendar í Keflavík og settum reykrörið með ávaxtafyllingunni inn í bílskúr. Aðalverktakar voru með ágæta tómstundaaðstöðu í sal sem var fyrir aftan mötuneytið þar voru nokkur billiardborð sem við höfðum aðgang að án endurgjalds. Svo var þar sjoppa og sjónvarpssalur.

Athugasemdir

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 13.8.2007 kl. 18:43]

Sæll Gestur.
Bergur greyið hefur þurft að kyngja hinum ósanngjörnu efasemdum um verkkunnáttu
ykkar.
Já það var ýmislegt sem féll inn á heimili Íslendinga, frá kananum.
Mér hugnaðist þetta aldrei þótt ég í
kringum 1965 hefði lifibrauð  af
Aðalverktökum.  Kærar kveðjur.

[Gestur Gunnarsson , 14.8.2007 kl. 14:33]

Sæl Guðrún.

Bergur var nú alltaf í hálfgerðum vandræðum með þetta allt. Einhverjir gerðu hann að formanni Pípulagningameistara og þá fannst honum að hann ætti að ráða einhverju þarna hjá Aðalverktökum. Á endanum var hann gerður að eftirlitsmanni pípulagna í einhverri sprengjugeymslu þar sem var bara eitt klósett handlaug og sturta. Sturtan var tengd með tveggja tommu röri og opnaðist fyrir hana ef einhver fór inn í sturtuklefann. Svo kom Bergur í heimsókn og sagði við Jón frænda minn sem var að vinna þarna, Hvað er þetta.  Farðu bara inn að skoða svaraði Jón. Bergur fór inn og allt af stað. Þá voru einhver hættuleg efni í sprengjunum og ef eitthvað fór úrskeiðis áttu mennirnir að hoppa inn í sturtuna.

 Kv. Gestur