Reykjavík 1957 I

x 

 

Vorið 1957 var komið að því að við Gylfi Helgason útskrifuðumst úr Miðbæjarskólanum. Nokkru áður en prófin áttu að byrja bað umsjónarkennarinn Hjalti Jónasson okkur Gylfa að koma í skólann kl 17.00 því hann þyrfti að tala við okkur. Klukkan fimm mættum við í skólann.  Hjalti sagði okkur að til að geta útskrifast þyrftum við að kunna ýmislegt og nú ætlaði hann að kenna okkur það sem við hefðum ,,gleymt" að læra. Klukkan fimm í nokkra daga mættum við svo hjá Hjalta í þessa aukatíma, eftir viku sagði hann mér að ég væri búinn að læra nóg og þú ert svo fluggáfaður að mér finnst þú eigir að fara í menntaskóla.

Merkilegt maðurinn var búinn að kenna okkur tvo vetur og fattaði þetta á seinustu metrunum. Eftir prófin fórum við Gylfi í atvinnuleit, við höfðum heyrt að hægt væri að fá vel borgaða vinnu við að grafa niður símakapla, þess vegna fórum við niður á símstöð að spyrja um þetta. Á símstöðinni var okkur sagt að tala við verkstjórann sem stjórnaði vinnu við Digranesveg í Kópavogi. Á leið út af símstöðinni mættum við manni sem var að koma með skeyti, maðurinn bað okkur að taka skeytið og bíða fyrir sig í biðröðinni, svo áttum við að koma með kvittunina til hans út í Austurstræti. Þegar við skiluðum kvittuninni varð maðurinn voða ánægður og borgaði okkur 20 krónur fyrir ómakið. Svo fórum við út á Skalla og fengum okkur kók meðan við biðum eftir strætó í Kópavog.

Svo kom strætó alveg nýr og merktur Strætisvögnum Kópavogs. Við ætluðum að borga með strætómiðum sem við áttum, en bílstjórinn og stofnandi SK Ólafur Jónsson, sagði að það væri ekki hægt því þetta væri Kópavogsstrætó sem væri alveg sérstakt félag. Ekki leist nú verkstjóra símans á okkur svo við tókum strætó í bæinn aftur.