STÖÐ 2 II

Til að hafa litina rétta í fánunum fengum við einn lánaðan hjá Bandaríska sendiráðinu og þann Sovéska hjá húsverðinum á Hótel Sögu. Ástæða þess var að Sovémennirnir þurftu leyfi frá Moskvu til þess að lána okkur fána. Snemma á sunnudagsmorgninum  var Þórður borgarverkfræðingur mættur í íþróttahúsið og sagði að nú væri betra að allt gengi smurt því fyrsti fundur væri áætlaður kl. níu á miðvikudag. Þarna var líka mættur frá Washington maður sem kallaður var Chuck og var eins og Þórður hámenntaður húmanisti, hann lagði fram sínar óskir, Þórður fór yfir  teikninguna og gerði smá athugasemdir um það sem honum fannst geta verið betra. Við ætluðum að mála gólfið grátt en þá kom fyrirskipun frá forsætisráðherra um að þetta ætti allt að vera teppalagt, o.k. sagði Þórður þá borgar hann það. Nú var allt sett á fullt, það hjálpaði heilmikið að við höfðum notað föstu og laugardaginn til aðdrátta.  Starfsmenn trésmiðju Borgarinnar unnu við þetta auk dverganna úr Hafnarfirði fyrir þeim var Trausti Lárusson, mamma Trausta, á níræðisaldri, sat í Dverg og sinnti ýmsum málum gegnum síma. Líka voru í vinnu þarna Hilmar og Vilmundur sem höfðu verið í Leikhúsinu. Einhverjir menn frá Ríkinu voru þarna, töluðu mikið saman og rifust stundum, síðdegis á þriðjudag komu þeir og sögðust vera búnir að ákveða hvernig þetta ætti að vera ég sagðist vinna hjá Borgarverkfræðingnum og þeir yrðu bara að tala við hann. Skömmu síðar hringdi Þórður og bað mig um að láta srákana hengja upp tvær myndir af skipum Sambansins, við verðum að halda friðinn, bætti hann við. Um miðnætti á þriðjudeginum sagði Þórður: Gestur þú mætir svo hér í kl. átta í fyrramálið í gráu opnunar jakkafötunum og passar þennan stað. Svo fór hann heim og við tveim tímum seinna. Siggi málari var farinn að sjá einkennilega af öllum þessum vökum því þarna um morguninn sá hann ský á bakgrunni fréttamannapallsins og náði í glært lakk til að rúlla yfir seinustu umferð. Þegar hann kom að Bandaríska fánanum rúlluðust bláu rendurnar upp á malningarrúlluna en af því að Siggi P er svo flinkur málari rúllaði hann bara til baka nákvæmlega í sömu för og flagginu var bjargað. Ástæða þessa var sú að grunnurinn undir hafði ekki náð að þorna í öllum hamagangnum.  Þarna var nú komið fólk frá Utanríkisráðuneytinu, Ásdís Loftsdóttir til að svara fyrirspurnum og enskumælandi strákar sem voru í glerbúri við innganginn og við gæslu í salnum.  Salnum var skipt í tvennt með tjaldi og var sjónvarpsstudio og skyggnusýning í öðrum helmingnum en veitingar og upplýsingar í hinum.

 

Seint í nóvember hringdi Ragnar Guðmundsson framkvæmdastjóri Íslenska Myndversins og spurði hvort ég gæti komið til að útbúa ljósaloft í studio sem þeir stöðvarmenn ætluðu undir þáttagerð. Skipulag stöðvarinnar var þannig að allur tæknibúnaður var eign Myndversins sem þeir áttu að stórum hluta Ragnar og Valdimar Steinþórsson en þeir höfðu í mörg ár fengist við að texta kvikmyndir og fjölfalda myndbönd í fyrirtæki sínu TEXTA hf. Fljótlega komst ég að því að þessir menn nutu trausts og reyndist ekki erfitt að útvega efni í ljósaloftið vegna þess. Ef aftur á móti minnst var á Jón Óttar þá varð allt verra.

 

Athugasemdir

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 29.6.2007 kl. 11:07]

Gaman gaman!!! heyrðu var þetta nokkuð gamanleikrit  hjá ykkur svona á köflum
alla vega hefur verið svefngalsi í ykkur.
Hlakka til að heyra meira.

[Gestur Gunnarsson , 29.6.2007 kl. 11:43]

Sæl Guðrún Emilía.

Það voru einu sinni listmálarar sem lentu í svefngalsa, þeir voru að mála gólf máluðu sig út í horn og fóru svo í kaffi og eyðilögðu gólfteppið.  Það var þetta með ættirnar, ætli mínar hafi bara ekki verið svo fínar að ég hafi aldrei fengið að læra svona skítmix.

 Kv.

Gestur